(28/02/14) - Zoals Secretaris-generaal Bernadette Segol benadrukt, is de werking van het Europees Vakverbond EVV soms ingewikkeld. 85 organisaties uit 36 landen van West-, Centraal- en Oost-Europa en 10 Europese vakbondsfederaties moeten met elkaar in dialoog treden om beslissingen te nemen die de toekomst van meer dan 500 miljoen Europeanen beïnvloeden.
Veertig jaar na haar oprichting wordt de Europese vakbeweging geconfronteerd met de sociale gevolgen van de crisis, de golf van "deregulering" en een tendens tot desyndicalisatie.
Door de lezer onder te dompelen in de gebeurtenissen van de vroege jaren 1970 tot heden, herinnert het boek ons aan het feit dat de geschiedenis van het EVV heel wat woelige wateren heeft doorlopen. Sinds het bescheiden begin is de organisatie erin geslaagd om sociaaldemocratisch, christendemocratisch en communistisch geïnspireerde organisaties te verenigen, van Reykjavik tot Larnaka. En, sinds 2002, is er een Belgische organisatie lid die zich inspireert op het sociaalliberalisme. Het EVV vertegenwoordigt vandaag 45 miljoen werknemers die verenigd worden door gemeenschappelijke basiswaarden.
Zouden de werkgevers zonder de vakbonden spontaan bezig zijn met de veiligheid en gezondheid van hun werknemers ? Hoe zou de sociale zekerheid, zonder de vakbonden, zich verzet hebben tegen het privatiseringsoffensief dat begon vanaf de jaren 80 ?
Bernadette Segol herinnert er in het voorwoord aan dat de oorspronkelijke bedoeling van de staatshoofden en regeringsleiders die het initiatief namen voor het Europees avontuur "de constante verbetering van leef- en werkomstandigheden van hun burgers" was.
Het EVV wil zijn leden mobiliseren opdat de realisatie van dit doel opnieuw de motor van Europa zou worden en dit vooraleer de organisatie haar 50ste verjaardag viert.
1973-2013: 40 jaar geschiedenis van het Europees Vakverbond door Christophe Degryse (ETUI) in samenwerking met Pierre Tilly (UCL), ETUI-EVV, december 2013, 251 pagina's. Beschikbaar in het Frans en Engels. Prijs: € 25.